Wanneer je kiest voor jezelf (en ik zie dit vaker bij vrouwen dan bij mannen), kun je je schuldig voelen.
Als jij het je goed laat gaan, maak je je per definitie schuldig en dat moet je dan verduren. In dat verduren zijn vrouwen niet heel goed, dus laten ze het zichzelf liever minder goed gaan dan het moeten dragen van de schuld. Je schuldig voelen is een fenomeen dat terug te vinden is in familie systemisch werk.
Brave meisjes syndroom
Ken je het zogenaamde ‘lieve brave meisjes syndroom’? Als je maar aan de verwachtingen van anderen voldoet, hard werkt, aardig doet, niet klaagt en altijd klaar staat, komt het uiteindelijk allemaal goed. Keep on dreaming … Je blijft toeschouwer van het leven in plaats van te strijden voor jouw plek.
De wereld zit nu eenmaal zo in elkaar dat we vechten om hetzelfde been of tegenstrijdige belangen hebben. In dit patroon wil je onschuldig blijven en geen vuile handen maken. Je lijkt wellicht extreem verantwoordelijk, maar neem je ook verantwoordelijkheid voor je eigen leven in plaats van uitsluitend voor andermans leven? Moet je niet eerst ziek worden, omdat je je eigen grenzen niet weet te bewaken?
Om te groeien en volwassen te zijn, ontkom je niet aan de dynamiek van je schuldig maken.
De uitnodiging ligt er, pak je ruimte en laat het jezelf goed gaan. Ook al betekent dat wellicht dat mensen je minder aardig vinden, in je teleurgesteld zijn of dat je wellicht zelfs een mentale wond toebrengt. Misschien moet je die relatie wel verbreken omdat dat beter is voor jou, waarbij je weet dat de ander daardoor in een gat zal vallen. Je voelt je dan schuldig. Die schuld heb je uit te houden, want als je toch blijft hangen in de relatie die niet goed is voor jou beland je weer in het lieve brave meisjes syndroom.
Wat heb je te doen?
Accepteer dat schuldig maken bij het leven hoort. Het is zelfs noodzakelijk. Een relatie (zowel een liefdesrelatie als alle overige relaties, behoudens tussen ouders en kinderen) is een constante uitwisseling van geven en ontvangen. Jij geeft iets aan je partner, collega of een vriend(in) en deze persoon kan ontvangen. Door aan te nemen (te ontvangen) ontstaat per definitie een schuldgevoel. Dat is een rotgevoel en dat wil je kwijt waardoor die persoon gaat geven om te vereffenen.
Geven en ontvangen
Als jij dat aanneemt, is het schuldgevoel bij de ander weg, maar je voelt je nu schuldig omdat je hebt aangenomen. Dat wil je weer vereffenen, waardoor je gaat geven en als de ander het aanneemt, word jij weer onschuldig en de ander schuldig. Zo ontstaat een prachtige omzet van geven en ontvangen.
Aannemen is je schuldig maken. Het is dus pure noodzaak om je schuldig te maken, anders kun je geen relaties en uitwisseling met de ander aangaan.
Systemisch werken gaat ook over jezelf leren om schuld te aanvaarden, waardoor je liefdevol kan kiezen voor jezelf (ook al houdt dat in dat jij je dan schuldig maakt)!