De opleiding tot holistisch kindertherapeut is veel meer dan een kennistraject.
Het is een innerlijke reis.
Een pad waarin je leert werken met methodieken, maar vooral: met jezelf.
Je wordt gespiegeld. Je wordt geraakt. En je wordt uitgenodigd om te groeien voorbij oude patronen, overtuigingen en beschermlagen.
Het is dan ook heel begrijpelijk dat studenten tijdens de opleiding soms behoefte voelen aan persoonlijke begeleiding. Daarom komen er regelmatig verzoeken binnen voor één-op-één sessies en die zijn altijd welkom. In die sessies ligt de focus niet op oefenen of techniek, maar op jou. Op jouw proces. Op dat wat gevoeld, erkend en doorwerkt mag worden.
Zo kreeg ik onlangs een bericht van Saskia, een betrokken en leergierige student. Ze vroeg of ze een individuele sessie bij mij kon boeken. Uiteraard zei ik ja met liefde.
Maar tijdens ons contact gebruikte ze termen als oefenen en intervisie.
Ik merkte op: “Een sessie is geen oefenmoment en geen intervisie. Het is geen training of sparring. Een sessie gaat over jou. Over jouw knelpunten, wonden, verlangens en blokkades. En het vraagt iets anders: namelijk ruimte, zachtheid, aandacht en soms heling.”
Ik stuurde haar vervolgens het overzicht van mijn sessietarieven. De volgende dag ontving ik een mail terug waarin ze aangaf dat ze dacht dat de sessie kosteloos zou zijn omdat ze immers bij mij in opleiding was.
Klopt, ze volgt de opleiding en de begeleiding betreft de leerstof van de opleiding, vragen, opmerkingen onduidelijkheden, en ook persoonlijke vragen pak ik vaak mee. Ik ben er voor je!
Echter, een één-op-één sessie van mij als therapeut staat los van de opleiding.
Dat kon toch wel gratis vond Saskia. En dat vond ik boeiend, niet vervelend, niet veroordelend, maar leerzaam.
Want als je onderweg bent om therapeut te worden, dan leer je niet alleen hoe je een ander kunt begeleiden. Je leert ook wat jouw tijd, jouw energie, jouw aanwezigheid waard is. En dat je die waarde ook zelf moet gaan dragen en erkennen bij jezelf en bij de ander.
Wanneer je als student verwacht dat je opleider in haar rol als therapeut je gratis helpt, zegt dat in wezen niet iets over de ander.
Het zegt iets over jouw eigen relatie tot waarde.
Wat vind jij jezelf waard?
Als mens. Als vrouw en straks als therapeut. Wat gun jij jezelf aan ruimte, begeleiding, investering? En hoe kijk je naar de waarde van de ander, die met aandacht, kennis en ervaring voor jou beschikbaar is?
Je kunt immers nooit verder kijken dan waar jij zelf bent.
Jouw blik op de ander is altijd een spiegel van jouw blik op jezelf.
En dus gaf ik dit terug aan Saskia. Niet als oordeel, maar als uitnodiging.
Om te voelen waar ze zichzelf misschien nog klein houdt. Waar ze zichzelf nog niet ten volle ziet.
Waar de reflex zit van “ik hoef niet te vragen” of “ik mag niet te veel zijn”.
Het was even confronterend.
Maar zoals mijn moeder altijd zei:
“Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.”
Door het ongemak toe te laten, kon er iets verschuiven.
Bewustwording. Zelfreflectie. En uiteindelijk een prachtige sessie waarin Saskia wel volledig aanwezig kon zijn in haar proces en daarmee ook ruimte kon maken voor de waarde die zij zelf meebrengt in de wereld.
Want dat is wat deze opleiding beoogt:
Niet alleen dat je leert werken met kinderen, maar dat je zelf leert gaan staan, in jouw plek, jouw waarde, jouw waarheid.
Zodat je vanuit daar het kind echt kunt begeleiden.
Vanuit gelijkwaardigheid, kracht en compassie.
