Angst in de ogen kijken deel 1

Op dit moment ben ik in training in Asheville, North Carolina met als doel 100% te leven vanuit je potentieel. Wat maakt dat ik dat (nog) niet doe? Wat houd mij en zoveel prachtige mensen tegen om te leven vanuit vertrouwen en kracht? Wat maakt dat het zo lastig is om voluit te laten zien wie je bent en wat jouw kwaliteiten zijn?

Het antwoordt is ANGST!

En angst werkt verlammend. Het maakt je kleiner, je gaat door angst dingen vermijden of net even anders doen. Je laat niet zien wat je in huis hebt, wat jou uniek maakt. Angst is vaak een verhaal in je hoofd over iets dat nog niet heeft plaatsgevonden. De vraag is of het wel plaats gaat vinden. En als het plaatsvindt is het dan zo erg als de angst deed vermoeden? Angst creëert een illusie, dus zie het voor wat het is: “een eng verhaal dat je jezelf vertelt”.

Of een situatie nu echt is of een verhaal in je hoofd, je wilt de angst vermijden. Ben je er van bewust dat je alles doet (onbewust) om niet te voelen, je wilt wegblijven van een situatie met angst. Dat is een heel menselijke reactie en hoe bizar is het dat je gaat vermijden of vluchten voor een illusie?

Natuurlijk kan je zeggen “deze angst is niet reëel, ik wil het niet dus ik denk positieve dingen”. Helaas werkt dat niet, ik heb dit ook geprobeerd en vanuit je hoofd beredeneren dat de angst niet reëel is heeft geen effect op onze diep gewortelde overtuigingen. Angst werkt stagnerend, houd ons weg van onze mogelijkheden en groei. Het thema van de training is bij bijna alle dertig deelnemers ANGST. Ieder heeft zijn eigen angst en alles komt op hetzelfde neer.

Hoe ik die angsten ontwikkeld heb? Er bleken vele oorzaken te zijn. Angst is in feite een eenvoudig waarschuwingsmechanisme, aangevuurd door de amygdala in de hersenen. Het laat ons zien wat mogelijke gevaren zijn. Maar hoe we met die meldingen omgaan en of we die signalen als reëel aanvaarden of naast ons neerleggen, is aan ons. Je kan een mogelijk gevaar weglachen of je kan beginnen te denken: “Goh, wat als…?”, en zo in een angstspiraal terechtkomen. Door elke keer in die angst mee te gaan, leer je je lichaam dat er blijkbaar inderdaad ‘een groot gevaar’ was. En daardoor beschermt je lichaam je een volgende keer door telkens het angstniveau te verhogen. Terwijl het gevaar er in werkelijkheid niet is. De angst houd ons tegen om vol te laten zien wie we zijn, te leven vanuit onze potentie. Angst maakt dat je terughoudt, (te) veel nadenkt en jezelf beperkt.

Angst proberen te ontkennen is als het proberen om een bal onder water te duwen. Hoe meer druk je zet des te krachtiger zal de bal weer omhoog komen. Zo werkt dat met angst ook. Hét keerpunt was toen ik plotseling besefte dat ik zélf de oorzaak was van al mijn angsten. Ik had mezelf ‘niet helpende’ gewoontes aangeleerd door mijn angsten.

Hier ver weg van huis wil ik afrekenen met mijn demonen die de angst voeden en veroorzaken en daarvoor MOET ik ze in de ogen kijken. Ik mag ze gaan accepteren alvorens ik ze kan elimineren. Angst in de ogen kijken is dé enige manier om zijn verlammende werking te ontkrachten. Hoe intens moeilijk dit ook gaat zijn, ik ga het aan. Ik ben klaar met mijn beperkingen en wil geen voet meer op de rem!

Wordt vervolgd.